Poradnik

1. Sposób wymiarowania

Przy podawaniu wymiarów opakowań posługujemy się określoną kolejnością.

Wymiary zawsze podawane są w kolejności dł. x szer. x wys. Najpierw podajemy wymiary podstawy opakowania tj. długość i szerokość, na koniec podajemy jego wysokość. Jest to bardzo istotne, ponieważ opakowanie o tej samej kubaturze może mieć zupełnie inną cenę przy innej konfiguracji tych samych wymiarów.

2. Budowa tektury falistej

Tektura falista składa się z kilku arkuszy papieru. Arkusze zewnętrzne proste (gładkie) i wewnętrzna pofalowana (fala). W przypadku tektury dwuwarstwowej jest jeden arkusz gładki i drugi pofalowany. Na schemacie przedstawiono budowę arkuszy tektury falistej.

• a).tektura dwuwarstwowa (najczęściej spotykana na rolach)
• b).tektura trzywarstwowa
• c).tektura pięciowarstwowa
• d).tektura siedmiowarstwowa
• e).tektura czterowarstwowa

Określenie dwu- trzy- itd. warstwowe bierze się z ilości warstw papieru np. trzywarstwowa to dwa arkusze papieru zewnętrzne i jeden wewnętrzny zwany falą – razem trzy arkusze papieru.

• A – wysokość fali
• B – odstęp między wierzchołkami fali

Znane rodzaje fali to:

• fala E (mikrofala) – fala o wysokości od 1,1 mm do 1,7 mm. Tektura z tą falą ma raczej walory estetyczne i nadaję się do opakowań małych i nie zawierających ciężkich towarów. Często stosowana do pakowania przypraw, galaretek, kaw cappucino.
• fala B – fala o wysokości od 2,5 mm do 3,0 mm
• fala C – fala o wysokości od 3,0 mm do 3,7 mm

Rzadziej spotykane to:

• fala A – fala o wysokości od 3,6 do 4,5 mm. Wycofywania i w zasadzie rzadko spotykana.
• fala N – fala o wysokości około 0,6 mm
• fala X (schemat 1e) – jest to tektura czterowarstwowa, w której są dwa arkusze zewnętrzne i dwa arkusze pofalowane, których wierzchołki spotykają się

Tektury pięciowarstwowe są kombinacją powyższych typów fal najczęściej jest to fala BC (B+C), spotyka się również kombinację fal EB, EC.

Tektura z wysoką falą ma lepsze właściwości sprężyste i większą sztywność, a opakowania z niej wykonane zwykle lepiej chronią towar. Tektura z niską falą ma natomiast zdecydowanie większą odporność na zgniatanie płaskie (FCT) i przez to jest odporniejsza na uderzenie, przebicie oraz lepiej nadaje się do zadrukowania.

Do produkcji tektury falistej używa się różnych papierów, które decydują o jakości i wytrzymałości tektury.

Podstawowe papiery to:

• papiery makulaturowe
• testliner
• kraftliner

Drugim znaczącym czynnikiem mającym wpływ na jakość tektury jest gramatura zastosowanych papierów. W zależności od producentów podaje się gramaturę tektury (suma gramatur papierów składających się na poszczególne warstwy papierów) z klejem lub bez (klej łączący falę z papierami zewnętrznymi). Gramatura i rodzaj papierów użytych do produkcji tektury falistej wyznaczają ich jakość i wytrzymałość.

Wytrzymałość tektury i opakowań można mierzyć na wiele sposobów. Najbardziej znane to:

• FCT – odporność na zgniatanie płaskie – mierzone w N – oznacza jaką siłą trzeba działać na arkusz aby doszło do załamania fal. Arkusz tektury położony płasko w prasie.
• ECT – odporność na zgniatanie kolumnowe (pionowe) – mierzone w N – oznacza jaką siłą trzeba działać na arkusz, aby doszło do złamania arkusza. Arkusz tektury położony pionowo w prasie.
• BCT – odporność pudła na ściskanie – mierzone w N – badanie to polega na ściskaniu pudła między dwiema równoległymi płytami, aż do załamania się ścian bocznych kartonu.